Een teken

Foto: Wikipedia

Als ik langs het raam van de tandartspraktijk fiets, zie ik de tandarts en haar assistent melancholiek naar buiten staren. Terwijl ik mijn fiets vastmaak, probeer ik te bedenken of dit een gunstig of juist gevaarlijk teken is. 

  Misschien hebben ze net de foto's van mijn gebit bestudeerd en heeft dit ze aan het denken gezet over de vergankelijkheid van het leven.

  In de behandelkamer vraagt de tandarts: 'Ben je door De Gement gefietst?' De Gement is een polder tussen Vught en Den Bosch, waar ik deze keer toevallig niet doorheen gefietst ben. 'In De Gement zit een rode ibis,' verduidelijkt de tandarts. 

  

  Deze mededeling moet ik even op mij in laten werken. 

  'Een tropische vogel?' vraag ik voor de zekerheid. 'Precies,' antwoordt de tandarts. 'Een prachtige rode tropische vogel. Ik heb hem één keer gezien, maar toen was het donker.'

  

  Vol verwachting rij ik een half uur later door het tunneltje dat Den Bosch van De Gement scheidt. Dit tunneltje loopt onder een spoordijk door waar ooit het 'Halvezolenlijntje' overheen reed: een reeds lang niet meer bestaande treinverbinding tussen Den Bosch en Waalwijk dat veel gebruikt werd door 'halve zooltjes' meetorsende schoenverkopers.

  

  Terwijl ik De Gement binnenfiets dwalen mijn gedachten af naar die schoenverkopers met hun halve zolen en het feit dat we eigenlijk allemaal met het Halvezolenlijntje meerijden, we stappen in bij onze geboorte en onder onze grafsteen ligt in zekere zin het eindstation, tussendoor probeer je wat gebruiksartikelen aan je medereizigers te slijten en niet uit het raam te kukelen.

  Zo ben ik die hele ibis eigenlijk alweer vergeten, als ik verderop een jonge vrouw met een mobiel in de aanslag door de begroeiing in de diepte zie sluipen.

  Ik volg haar kijkrichting en verrek, daar staat ie gewoon een beetje op zijn gemak in een plas water te snuffelen: de rode ibis!

  Het eerste wat opvalt, is dat hij ontzettend rood is. Verder lijkt hij een beetje op een lepelaar en lijkt hij zich in De Gement wel op zijn gemak te voelen, wat ik met veel voldoening constateer.

  Zo'n rode ibis zou natuurlijk tegen allerlei problemen aan kunnen lopen in de Bossche polder, denk alleen maar aan de beruchte ibisfobie van de Grote Canadeze Gans die alom in De Gement vertegenwoordigd is, maar de integratie lijkt in dit geval wel soepeltjes te verlopen.

  

  'Ik heb hem!' roept de jonge vrouw terwijl ze de dijk weer opklautert. 'Hij is zo mooi!'

 

  Ik knik, daar is weinig tegenin te brengen. Samen kijken we nog even naar de exotische vogel die onze bescheiden polder zomaar met zijn aanwezigheid is komen opluisteren. 

  'Het lijkt wel een teken,' mompelt de vrouw na enige stilte, wat voor mij het teken is om deze specifieke halte op mijn persoonlijke halvezolenlijntje snel weer te verlaten.