maandag 11 oktober 2010

Machine

Als Anthony Kamerling op de filmset stond had hij soms het gevoel dat de mensen door hem heen liepen. Ik denk dat ik begrijp wat hij daarmee bedoelde. Ik denk ook dat ze hem op hadden moeten sluiten, dan had hij nu nog geleefd, en hadden we over een paar maanden wel weer verder kunnen kijken. Het probleem is natuurlijk dat je niet iedereen op kan sluiten die het gevoel heeft dat de mensen door hem heen lopen. Dan kan je wel aan de gang blijven, en negenennegentig van de honderd mensen heb je waarschijnlijk voor niets opgesloten: die hadden het zonder die opsluiting ook wel overleefd.

Albert Verlinde vroeg om een mediastilte, nam de de auto naar de studio van RTL Boulevard en ging een uur over zijn overleden zwager zitten praten. Albert Verlinde gelooft niet in stilte, hij denkt dat zolang je maar blijft babbelen het gevaar bezworen zal worden. Fluiten in het donker: hij heeft er zijn werk van gemaakt. Je kan ook zeggen dat al dat gepraat je alleen maar leger maakt. 

Misschien is het zoals Dylan zingt in 'The man in me' (vooral bekend uit de film The Big Lebowski):

The man in me must hide sometimes, to keep from being seen
But that's just because he doesn't want
To turn into some machine.



Misschien had Kamerling zich moeten verstoppen, in een donker hoekje, om pas weer tervoorschijn te komen op het moment dat hij zich geen machine meer voelde.