Nachtkusje

Foto: flickr, by longzijun

Het is gebeurd met Dick Advocaat. Je zag het in zijn ogen na de overwinning op SC Cambuur. De journalist stelde precies de verkeerde vragen. Hoe lang Dick nou al met voetballen bezig was? Hoe het toch kwam dat hij het nog steeds zo leuk vindt? En, de genadeslag, of hij de overwinning ging vieren met een bitterballetje.
  Volledig ontmanteld, gedegradeerd tot nationale knuffelbeer. Die gekke Dikkie Dick die nog steeds zo leuk langs de lijn loopt te hollen. Kijk eens hoe hij tekeergaat. De journalist kriebelde Dick nog net niet even onder zijn kinnetje:  'Wie is er dan een knappe voetbaltrainer? Wie is er dan een stoere jongen?' En Dick maar knorren van tevredenheid.

Maar Dick Advocaat is niet achterlijk, hij lachte dapper mee, hij probeerde het gesprek weer naar de wedstrijd te sturen. Kansloze missie. Het is wat we het liefste doen: mensen degraderen tot kleuters. Het geeft ons een veilig gevoel. Fractieleiders moeten tijdens een debat op een grote rode knop drukken en binnen een minuutje antwoorden. Het liefst zouden we ze een pak op de billen geven als ze niet netjes doen wat de bedoeling is.
  Het hele land veranderden in één grote aflevering van 'Ik hou van Holland', 24 uur per dag de sfeer van een kinderfeestje, we zouden er een moord voor doen.
  We hebben er nog maar een paar: stuurse mannen die zo wild om zich heen blijven slaan, dat ze nog niet zijn geïnfecteerd. Louis van Gaal, Gert-Jan Verbeek. Dappere strijders die vandaag weer een makker hebben zien vallen. Arme Dick, na al die jaren toch nog ingekapseld, ingezwachteld en in zijn wiegje gelegd.
  Op de gang klinkt het geluid van hakjes, getrippel dat steeds dichterbij komt. Dick staart naar het plafond, de klink gaat omlaag. Als hij het geluid van een springende hechting hoort, sluit hij zijn ogen, hij weet wat er komen gaat. Het nachtkusje van Linda de Mol.