Oud

Foto: flickr, by Rupert Ganzer

Het was elf uur 's-avonds en het was stil in de stad. We hadden de ene kroeg verlaten en waren op weg naar de volgende. Nostalgie dreef ons naar een café waar we onze jeugd verdronken hadden. Voor het café stond geen rij, terwijl het toch vrijdagavond was. 
  Binnen stond een meisje glazen om te spoelen. Na een tijdje kwam er een man met een ladder binnen. Hij knutselde wat aan het plafond en vertrok weer. De muziek stond aan, de lichten dansten over de vloer. Het meisje achter de bar was begonnen aan een project. Ze legde bierviltjes over de hele lengte van de bar.
  'Is het hier tegenwoordig altijd zo rustig?', vroegen we. 'Tegenwoordig gaan mensen pas uit rond half twee', antwoordde ze. Toen ze de hele lengte van de bar vol viltjes had gelegd, begon ze aan een tweede laag.
  Twee vrouwen kwamen binnen. Ze keken naar ons en draaiden zich zonder iets te zeggen weer om. Om een uur of één begonnen er zowaar wat mensen binnen te druppelen. Jongens met mutsjes op. Meisjes die eruit zagen alsof ze moesten oefenen voor de cito-toets.
  Toen het half twee werd en het volume van de muziek omhoog ging, vonden we het tijd worden om maar weer eens naar huis te gaan.