Vreemd

RGB free, by hapekla

We zaten in de zesde klas en waren bezig met onze eindexamens. Buiten scheen de zon, we hingen rond in de kiosk die midden op het schoolplein stond. Ik zat op de blauwe leuning een shagje te roken en ik keek naar J.C. die aan een soort performance bezig was.

  J.C. was vijf jaar eerder op school verschenen met onder zijn arm een ouderwetse lichtbruine schooltas met zijvakjes, een flinke bril en zwart haar dat half over zijn ogen hing en vol zat met roos.
  Hij scheen van zijn vorige school te zijn geschopt.
  Al snel bleek J.C.'s meest opvallende eigenschap een aan waanzin grenzende koppigheid te zijn. De leraar wiskunde wilde bijvoorbeeld dat J.C. de hele som uitschreef en niet alleen het goede antwoord.
  J.C. leverde een blaadje in met twintig goede antwoorden en kreeg een één terug. Dit herhaalde zich net zolang totdat hij het lokaal niet meer in hoefde te komen.
  Tussen de lessen door filosofeerde hij in de gangen over de aard van de werkelijkheid, als we bij het juiste lokaal aankwamen ging hij met zijn hoofd op zijn armen liggen slapen.
 
  En nu was het onze laatste zomer op de middelbare school en J.C. had speakertjes aangesloten op een walkman en draaide Spaceman, van Babylon Zoo.
  De bril was verdwenen en de haren waren uitgegroeid tot een flinke paardenstaart. Alleen de lichtbruine schooltas herinnerde nog aan de jongen die vijf jaar eerder de school binnen was komen wandelen.
  Met een sigaretje in zijn mondhoek danste hij onbeholpen op de muziek, in zichzelf gekeerd, waarschijnlijk lichtelijk stoned zong hij het catchy refreintje mee:

There's a fire between us
So where is your God?
There's a fire between us
I can't get of the carousel

Verder was het stil op het schoolplein, sommigen van ons groepje moesten nog examen doen, anderen waren al geweest.
  Maar niemand maakte zich al te druk: de zon scheen en we rookten, we waren zeventien en we luisterden naar muziek en het had er alle schijn van dat er nooit iets zou gebeuren wat ons leven in de war zou kunnen schoppen.
   Als ik naar foto's uit die tijd kijk zie ik de werkelijkheid zoals hij was voordat ik even met mijn ogen knipperde. Als ik in de spiegel kijk zie ik een dikke kop die me vaag aan iemand van vroeger doet denken.
  Mijn vrienden zijn uitgegroeid tot groteske versies van zichzelf, we zijn tijdens een tussenuur per ongeluk een spiegelpaleis binnen gewandeld en nooit meer de oude geworden.

  Vanochtend hoorde ik dat J.C. overleden is.
  Een vreemd bericht.
  Naar mijn weten is hij toch echt springlevend, hij stond gisteren nog in de kiosk een raar dansje te doen op Spaceman. Hij rookte een camel sigaret en hij was de enige die het gedicht bij het examen Nederlands begrepen had. Zijn ouders hebben een huisje in Zeeland en in de vakantie gaan we daar bier drinken en aan het strand liggen en heel veel muziek luisteren en alles zal helemaal in orde zijn.