Teaser

Foto: Wikipedia

Na de nieuwe Star Wars-film gezien te hebben ben ik tot een inzicht gekomen: je kan eigenlijk maar beter alleen de trailers van films kijken. De eerste teaser trailer van Star Wars, episode VII, kwam uit in november 2014 en hij was helemaal fantastisch. Hij prikkelde de verbeelding, had de juiste Star Wars-sfeer en gaf precies zo weinig prijs dat je je goed kon voorstellen dat de nieuwe Star Wars-film helemaal fantastisch zou zijn.

  Toen kwam in april 2015 de tweede teaser trailer uit en deze was ook behoorlijk cool, hoewel er al een scène inzat die de wenkbrauwen deed fronsen. Echt achterdochtig werd ik pas toen ik in november 2015 de eerste volwaardige, twee en een halve minuut durende trailer zag: daar leek het hele Star Wars-gevoel al uit verdwenen en het kijken van de complete film was eigenlijk alleen maar één lange bevestiging van een donkerbruin vermoeden: ze hebben er een potje van gemaakt.

  The Force Awakens is een aardige actiefilm met lichtelijk hysterische tieners die uit elke willekeurige blockbuster van de afgelopen tien jaar weggeplukt hadden kunnen worden. De film voelt nog het meeste als één lange hommage (of persiflage, afhankelijk van je welwillendheid) op een Star Wars-film en ik had geen moment het idee dat ik naar een vervolg op Star Wars VI zat te kijken. Daarom had ik het misschien maar beter bij die allereerste teaser trailer kunnen laten, een inzicht dat op meerdere terreinen toe te passen is.

  Waarom een heel boek lezen, als de inhoud waarschijnlijk toch wel tegenvalt? Hou het gewoon bij de achterflap, dan blijft het fris en interessant. Van voetbalwedstrijden kijk ik alleen nog maar de voorbeschouwing en als ik op vakantie ga pak ik mijn koffers en daar laat ik het verder bij. Ik weet het niet helemaal zeker, maar ik heb het vermoeden dat ik op een geniaal inzicht ben gestuit: beschouw het leven als één grote trailer en eeuwig geluk zal je deel zijn.