Focus

RGB Free, by mzacha

De overwinning van Ajax op PSV vorige week geldt wat mij betreft nu al als een hoogtepuntje uit 2016 en dan met name omdat het zo onverwacht was.
  Het beste moment om op te staan is als je dood en begraven bent, had een zekere J.C. hierover kunnen zeggen.
  
   Ik heb die openingsgoal goal inmiddels zo'n tien keer teruggezien en ik ben tot de conclusie gekomen dat hij voor een groot deel op het conto van Lasse Schöne geschreven kan worden. Het is Schöne die de bal op links via een korte combinatie vrijmaakt, vervolgens naar Milik speelt (die half verkeerd op Bazoer kaatst) en doorrent naar rechts om het gat te trekken waar Milik na zijn kaats in kan lopen en binnen kan knikken.
  Wat ik ook zag, is dat Guardado Ajax voor de wedstrijd provoceerde op een compleet nieuwe wijze. Eerst zien we de Mexicaan al met een baby in de kleedkamer van PSV staan terwijl de rest van het elftal zich op staat te pompen voor de wedstrijd. Een maf gezicht: gespannen voetballers en dan zo'n vader ertussen die met een baby op zijn borst gelukzalig voor zich uit staat te staren.
  Maar het wordt erger.
  Als de Ajacieden even later op het veld langskomen om de PSV'ers een hand te geven, hangt die baby nog steeds over Guardado's schouder.

  Veel provocerender wordt het dus niet.

  Wat is de boodschap die Guardado de Ajacieden hier meegeeft? Sorry jongens, ik kon even geen oppas vinden? Of vindt Guardado een wedstrijdje tegen Ajax zo onbelangrijk, dat hij er een gezellig familie-uitje van maakt? Denkt Guardado erover na om de volgende keer ook met zijn vrouw en hond in die rij te gaan staan? Dat zijn echtgenote gezellig taco's uitdeelt terwijl Flappie even tegen de doelpaal gaat staan zeiken?
   De enige manier waarop Guardado nog meer minachting richting Ajax had kunnen uiten, was door zijn baby de eerste tien minuten van de wedstrijd gewoon mee te blijven zeulen. Balletje breed, op het middenveld een duel met Gudelj uitvechten en ondertussen je kind even naar je andere schouder verplaatsen. Schot op doel lossen, paar slokjes melk voor de kleine Guardado en snel weer naar je positie scharrelen.

  Het zag er allemaal misschien wel schattig uit op dat veld, maar ik denk dat de Ajacieden haarfijn aanvoelden wat Andrés Guardado uitstraalde met die koter aan zijn borst: 'jullie doe ik er wel even bij.'
  Dat dit stukje gebrek aan focus genadeloos werd afgestraft maakt de overwinning wat mij betreft alleen maar zoeter.