 |
| RGB Free, by mzacha |
‘Om niet’ riep Tijs van den Brink een keer of twaalf, hij sloeg nog net niet met zijn bijbel op de tafel.
‘Dat zei je op tv: om niet! Gewoon op tv! Op tv!’
Sywert van Lienden haalde weer zijn schouders op en verklaarde dat hij in die periode zoveel gezegd had, waarvan het merendeel niet op tv, en dat hij dat allemaal niet meer uit elkaar kon houden. Ook had hij er even geen boodschap aan dat je als blanke man tegenwoordig sowieso al op je knieën zo’n televisiestudio binnen moet schuifelen, de blik op de grond gericht terwijl je over ‘witte zonden’ en ‘patriarchale privileges’ prevelt.
Sywert van Lienden haalde weer zijn schouders op en verklaarde dat hij in die periode zoveel gezegd had, waarvan het merendeel niet op tv, en dat hij dat allemaal niet meer uit elkaar kon houden. Ook had hij er even geen boodschap aan dat je als blanke man tegenwoordig sowieso al op je knieën zo’n televisiestudio binnen moet schuifelen, de blik op de grond gericht terwijl je over ‘witte zonden’ en ‘patriarchale privileges’ prevelt.
En dat alleen al omdat je misschien een bet-bet-bet-overgrootvader had met een aandeeltje in de Vereenigde Oost-Indische Compagnie, laat staan dat je daadwerkelijk miljoenen hebt binnen geharkt over de rug van stikkende longpatiënten.
‘Op tv!’ probeerde Van den Brink nog een keer, ‘je hebt het op tv gezegd!’
Een duiveltje was in de heilige tv-studio neergestreken, het liet behaaglijk zijn bokkenpootjes boven het altaar bungelen en lachte de dominee recht in zijn gezicht uit.
‘Op tv!’ probeerde Van den Brink nog een keer, ‘je hebt het op tv gezegd!’
Een duiveltje was in de heilige tv-studio neergestreken, het liet behaaglijk zijn bokkenpootjes boven het altaar bungelen en lachte de dominee recht in zijn gezicht uit.