Vandaag heb ik in het één-euro-winkeltje in Boschveld voor één euro een dichtbundel van de veel te vroeg overleden Adriaan Jaeggi gekocht:
'Sorry dat ik het paard en de hond heb doodgeschoten'
Ik moest wachten op twee zakken post die bij Willems Schoenen af geleverd zouden worden, toen mijn oog op deze geweldige titel viel. Wat maakt deze titel nou zo goed, vroeg ik me af, terwijl ik op een betonnen blok ging zitten om het bundeltje door te bladeren. De lulligheid, dacht ik, voor een groot deel. Iemand die zich excuseert dat hij de hond en het paard heeft doodgeschoten, alsof hij het per ongeluk heeft gedaan. Maar wie schiet er in vredesnaam per ongeluk een hond dood? En om het allemaal nog erger te maken, heeft hij ook nog het paard neergeknald. Dat je in een dronken bui per ongeluk één beest voor zijn kanis schiet, dat is misschien nog enigszins in te denken, maar twee beesten, een hond én een paard, dat is natuurlijk volkomen belachelijk.
Overigens bleek de titel niet van Jaeggi zelf te zijn, las ik in de verantwoording, hij heeft de zin 'waarschijnlijk' ooit eens bij F. Scott Fitzgerald gelezen, maar hem nooit meer terug kunnen vinden. Raadselachtig allemaal.
Eén van de aardigste gedichten in de bundel vind ik de (enigszins plastische) tip die Jaeggi aan aspirerende dichters geeft in Ars Poetica:
De gans die de bron zocht van haar gouden ei
Overleed met een snavel vol stront.
Dus voor iedereen die ook wil leggen, hierbij
Een advies: trek je kop uit je kont
En dat is dan weer een vrije vertaling van een kwatrijn van een zekere X.J. Kennedy.
Zo leer je nog eens wat, als je op twee postzakken zit te wachten naast Willems schoenen.