Milieudag

Foto: Flickr, by mainuk

De Britse Louis Theroux maakt mooie documentaires: met zijn naïeve Engelse hoofd wordt hij snel in vertrouwen genomen en komt hij op plekken waar je niet zo snel met een camera komt, en, misschien nog wel belangrijker, weer weg komt. Gisteren zag ik hoe hij in Nigeria het dagelijks leven in Lagos onder de loep nam. Hij kwam in de vertrekken van 'MC', een soort burgerwacht die zich over de burgers 'ontfermde' en begaf zich ook tussen de 'Area Boys', jongemannen die in de ghetto-buurten hetzelfde probeerden te doen. Je kreeg al vrij snel in de gaten waarom de economie in Lagos niet echt van de grond wil komen: tegenover elke jongeman die een groentewinkeltje wil openen, staan er zes die voornamelijk willen rondhangen en af en toe een rondje willen maken om 'beschermingsgeld' op te halen.

Wordt je winkeltje niet door de ene wethandhaver in elkaar geslagen, dan wordt hij het wel door de andere. Winkeltjes in elkaar slaan die zich niet aan vage bouwvoorschriften houden was echter niet het enige dat de mannen van MC deden:

'Welke dag is het vandaag', vroeg één van de gele hesjes aan een jongetje dat aan de kant van de weg in het stof wat zat te verpieteren.

'Dinsdag', antwoordde het jochie. 'En wat is dinsdag?' 'Dinsdag is milieudag.'

In al zijn wijsheid had MC besloten een milieudag in het leven te roepen, een dag van de week waarop de burgers van Lagos plastic in moeten gaan zamelen. Waarom roept een lokale maffiabaas in zijn totaal verpauperde ghetto een milieudag in het leven? Ik denk dat het om dezelfde reden is dat kleine jongetjes een stropdas omdoen en net doen alsof ze thuis komen van hun werk. MC kijkt naar zijn televisie en denkt: het milieu, dat is waar de grote mannen zich mee bezig houden. Wil ik enigszins meetellen in de wereld, dan moet ik een milieudag in het leven roepen.

De ijdelheid van de man kent geen grenzen, gelukkig is het land dat haar het constructiefst weet in te zetten.