Foto: Flickr, by Brit. |
Tijdens de Champions League wedstrijd van FC Twente tegen Werder Bremen krijgt Nacer Chadli, een jongen die vorig jaar nog voor AGOVV in de Jupiler League voetbalde, de bal van ploeggenoot Ruiz. Chadli houdt de bal even onder de voet, kijkt het veld rond en tikt de bal nonchalant achter zijn standbeen naar zijn doorgelopen medespeler. Ruiz geeft de bal voor, de Jong kopt binnen en de wedstrijd is gespeeld. Eerder had Chadli zelf al de 1-0 gemaakt. Ik zie de herhaling, het hakje, de schoonheid van de hele aanval en het enige dat ik denk is: waarom voetbalt die Chadli niet voor Ajax?
Nacer Chadli is het soort voetballer waar Ajax vroeger het patent op leek te hebben: stijlvast, technisch sterk , handig met de bal en vol bravoure. Dat Ajax er niet voor gekozen heeft deze groeidiamant in huis te halen, is echter niet eens het echte probleem. Het echte probleem is dat wanneer ze dit wel hadden gedaan, Chadli waarschijnlijk al weer afgeschreven was geweest. Na een aantal ongelukkige invalbeurten was hij op de bank beland. Misschien was hij psychologisch instabiel bevonden, of was er geconstateerd dat het niveauverschil toch te groot was.
Er was een tijd dat wanneer een speler naar Ajax kwam, hij vleugels leek te krijgen. Hij werd opgenomen tussen de Godenzonen en alleen het rood-witte shirt was al voldoende om hem boven zichzelf uit te laten stijgen. Hij werd moeiteloos ingepast in een systeem dat stond als een huis, een vaste speelwijze waar vertrouwen uit straalde en dat het beste in de nieuwe jongens naar boven haalde.
Dit is sinds lang verleden tijd.
Een haast eindeloze stroom ‘miskopen’ heeft dit beeld hardhandig onderuit gehaald. Maar waren dit nu echt allemaal miskopen, of is er iets anders aan de hand? Had Chadli, indien Ajax hem had gehaald, met hetzelfde vertrouwen in de Arena lopen voetballen? Ajax is een club geworden waar voetballers met potentie vaker hard naar beneden vallen, dan dat het rood-witte shirt nog het beste in ze naar boven haalt. Alleen de echte supertalenten, een Suarez of een Ibrahimovic, weten zich op eigen kracht aan de malaise te ontworstelen. Maar waar vroeger een heel gewone speler als Kiki Musampa moeiteloos een wedstrijd tegen Real Madrid in de Champions League mee liep te ballen, daar is Ajax nu een eindpunt geworden voor een eens dartelend talent als Miralem Sulejmani. Ajax is een club geworden die worstelt met zichzelf en nauwelijks meer stabiliteit en vertrouwen kan bieden. Bij FC Twente voetbalde naast Chadli ook een Duits talentje als Leugers vrolijk zijn partijtje mee. Jonge spelers worden bij FC Twente opgetild door het stevige karkas dat om hen heen staat, zelfs in de afwezigheid van routiniers als Jansen en Brama speelt Twente zelfbewust in hetzelfde systeem.
Misschien dat Miralem Sulejmani op zijn treurige kamertje in Diemen ook naar die imponerende actie van Nacer Chadli heeft zitten kijken en bij zichzelf heeft gedacht: ik had ook naar een Nederlandse topclub moeten gaan.