Gangbusters

foto: flickr, by setaysha

Er zijn weinig taferelen waaraan je zo duidelijk kan zien dat we van de apen afstammen als de praatprogramma's over voetbal.
  Bij Studio Voetbal ligt verslaggever Arno Vermeulen duidelijk onderaan het rotsje te spartelen. Als hij het waagt om een mening te hebben duiken de andere apen erbovenop als een stelletje gangbusters. Het ondergeschikte lid moet meteen zijn plaats worden gewezen.

De inhoud van wat Vermeulen zegt doet er dan ook totaal niet toe. Het enige dat gewicht in de schaal legt is status, en dat is min of meer recht evenredig met je ervaring al voetballer.
  Als Arno oppert dat een rechtsbenige Anita op links onhandig is, klapt Jan Mulder er meteen bovenop: 'totaaaale onzin.' Had Arno gezegd dat het niet uitmaakt dat Anita rechts is, dan had Jan een beetje meewarig met zijn hoofd geschud: droevig geworden door zoveel voetbal-onbenul.
  Interessant is ook Jan van Halst. Van Halst zit een beetje in het midden. Hij heeft gevoetbald, maar was geen topper. Als van Halst iets zegt kan het vriezen of dooien. Jan Mulder kan boos beginnen te briezen of van Halst vriendschappelijk op zijn schouder gaan slaan.
  Om zijn enigszins wankele positie toch iets sterker te maken, acteert van Halst de wijze man. Voordat hij iets zegt kijkt hij een beetje peinzend voor zich uit, om zijn stelling er dan bedachtzaam uit te laten rollen.

Probleem in apenland: wat doe je als je helemaal van de rots bent afgedonderd? Apenkoning René van der Gijp zit al weken thuis: overspannen en angstig. Maar hij begint terug te komen, zijn bewegingen om de rots weer te beklimmen worden zichtbaar. In VI neemt hij alvast een voorschot:

'Van de ene op de andere seconde, alsof er een schakelaar werd omgedraaid, was ik van de wereld. Ik ging eerst als een gek transpireren.'

Signaal naar de rots: 'Ik had een hele heftige lichamelijke aandoening.'

'Achteraf beseft Van der Gijp dat hij ongezond geleefd heeft, qua werk op zijn tenen heeft gelopen'

Signaal naar de rots: 'De oorzaak was ook lichamelijk, en had een mannelijke oorzaak: hard werken.'

'Mijn vriendin werd gebeld vanuit de gevangenis in Brugge. Wanneer ik weer terug was in het programma, want ze misten me in de bajes.'

Signaal naar de rots: 'Ik heb nog steeds humor en andere mannetjes vinden me nog steeds stoer.'

Geen woord over de dood van Frits Korbach, geen woord over de beweringen van Johan Derksen dat hij bang voor de dood zou zijn. Alles was lichamelijk, en alles wordt weer toppie.
  Binnen een paar weken zit van der Gijp weer lekker bovenop de rots op zijn borst te kloppen.