Taboe

Foto: flickr, by ellebnere

Laatst stond er in de Volkskrant een artikel waarin weer eens beweerd werd dat het steeds lastiger is te shockeren. Het taboe verdwijnt etcetera. Volgens mij is het taboe overal. Het interessantst zijn de taboes die nauwelijks opvallen, de onuitgesproken moraal.
  Gedachten-experiment: bedenk een film waarin een man zijn uiterste best doet zich te vermaken met vrouw en familie, maar zich kapot verveelt en uiteindelijk toch maar liever met veel opluchting aan het werk gaat, waar hij de tijd van zijn leven heeft.
  Deel twee van deze vraag: bedenk een film waarin een vrouw haar best doet carriere te maken, maar er geen moer aan vindt en aan het einde van de film lekker thuis bij de kinderen gaat zitten en voor haar man gaat koken. (De juiste morele boodschap is er uiteraard wel in overvloed, Hollywood neemt zijn verantwoordelijkheid in de opvoeding zeer serieus.)

  Dat je in de literatuur minder lang hoeft te zoeken om een man te vinden die een pesthekel aan zijn gezin heeft, zegt vooral iets over de status van literatuur: lettertjes kunnen ons echt niet meer deren.
  Ter illustratie gedachten-experiment twee: een tv-serie over vijftig-tinten grijs, zodat we na het journaal met z'n allen kunnen zien hoe Anastasia Steele door haar minnaar onderworpen wordt aan sado-masochistische rollenspellen.
  Hoort u de wolven al?