 |
| Foto: flickr, by wealhtheow1 |
Het schalde door de betonnen Arena en liffte het gemoed omhoog, maar was het ook waar? Hoe kan alles in orde komen, als er geen enkele speler in de volwassenheid van zijn voetballeven meer bij Ajax voetbalt? Jonkies van 23 jaar en jonger en een enkele dertiger moesten gisteren de Amsterdamse eer tegen Olympique Lyon verdedigen.
Ajax bulkt af en toe van talent, maar met talent alleen win je geen wedstrijden.
Van der Vaart had bijvoorbeeld talent, hij ontwikkelde het bij Ajax en verzilvert het nu bij Tottenham Hotspur, als ze hem tenminste niet vergeten in te schrijven. Hij schijnt weer bij Ajax te willen eindigen, misschien dat hij weer terugkomt als hij 32 is, om achterin nog een beetje de lijnen uit te zetten. Een sympathiek gebaar, maar ik had liever dat hij nu de lijnen uit kwam zetten. Christian Eriksen doet zijn best, maar die is 19. In Nederland al een topper, in Europa nog te groen. En als hij wel klaar is voor het echte werk, wordt hij opgehaald door een rijke oliesjeik. Die zitten rustig te loeren tot Ajax uitgezaaid is, om met een zak geld precies op tijd het oogsten over te nemen.
'Every little thing is gonna be allright.'
Jammer dat Sulejmani die boodschap even gemist had, anders had hij rustig een paar balletjes naar binnen geschoven. De speaker noemde hem een tovenaarsleerling. Dat kan zijn, maar dan wel eentje die op Zwijnstein een paar cruciale lessen heeft gemist. Misschien kon hij het juiste lokaal niet vinden, de kortste afslag nemen lijkt niet zijn sterkste punt te zijn.
Natuurlijk, soms valt alles wel even in elkaar. Dan heeft Boerrigter een prachtige trap, behoudt Eriksen het overzicht en heerst Vertonghen achterin als een Maarschalk. Maar te vaak is het ook net niet, net niet fel genoeg, net niet slim genoeg, net niet geslepen genoeg.
'Every little thing, is gonna be allright.'
Misschien had de man die anderhalf uur later nog steeds vastzat op parkeerterrein P6 iets aan deze boodschap. Hij heette Eddy en belde in bij een radioprogramma om de tijd te doden. De meeste Ajacieden zullen niet meer gehoord hebben dat Eddy de juiste oplossing uit zijn mouw schudde: het liep tegen twaalfen en ze hoorden allang braaf op één oor te liggen.