Timmeren

foto: flickr, by guuleed

Gisteren keek ik Nederland - Denemarken tussen het volk. Wat is het volk? Dit is een gevaarlijke vraag, het risico om over te komen als een linkse intellectueel die boeken leest en zich mijlenver boven het volk verheven voelt, is niet gering.
  Laat ik toch een poging doen: de volkse man staat met een strak t-shirt bier te hijsen, je hoeft hem niks op de mouw te spelden, hij is een man van de wereld en als je het niet met hem eens bent dan ben je een sukkel en moet je snel je bek houden. Zijn volkse vrouw is blond, kijkt tegen haar man op, en staat te wachten tot je op haar tenen trapt zodat ze kan krijsen dat je op haar tenen hebt getrapt en haar man je in elkaar kan slaan, terwijl zij tevreden toekijkt.
  Om me ook als een man van het volk te vermommen, deed ik snel een oranje pruik met plastic stekels op, maar toen ik bier ging halen en mezelf in de spiegel zag legde ik deze weer  beschaamd in een hoekje.
  Hoewel het integreren moeizaam ging, bleken het volk en ik toch iets te delen: een grote passie voor  Klaas-Jan Huntelaar. Een groot gejuich steeg op toen deze in het veld kwam, een gejuich waar ik me oprecht bij aan kon sluiten.
  Dat onze held niet bracht wat we ervan verwachtten, betekent niets en als je denkt dat van Persie een betere spits is dan moet je maar eens langskomen, dan timmeren we je helemaal in elkaar.