Het probleem met dit soort dingen is dat ze alleen maar erger worden. Wat eerst slechts een lichte irritatie is aan een houdinkje, met een beetje goede wil zou je het gezonde arrogantie kunnen noemen, groeit binnen enkele weken uit tot een aan obsessie grenzende waanzin. Ik begin het hoofd van Robin van Persie al te zien voordat het in beeld is. Van Gaal staat de groep toe te spreken en ik weet gewoon dat het hoofd ergens ontzettend irritant niet aan het luisteren is. Het hoofd trekt een beetje een welwillend gezicht, het laat zien best van goede wil te zijn, maar straalt in alles uit dat het hier eigenlijk niet zoveel mee te maken heeft en ver boven dit groepje ballentrappertjes verheven is. De camera zoomt uit en en daar staat het hoofd, precies zoals ik al wist dat het er zou staan. Dan knapt er dus iets.
En dan is er ook nog het geluid dat uit het hoofd komt.
Op zich kan ik me best voorstellen dat je jezelf een cool accentje aanmeet. Jongen van de straat uithangen enzo. Persoonlijk vind ik het een stuk stoerder als je gewoon stug als een doorgefokte heikneuter met twee biggetjes op zijn rug blijft praten, maar goed, Robin van Persie hangt graag de Marokkaan uit en dat is zijn goed recht.
Het probleem is alleen dat hij de Marokkaan uithangt zoals hij de spits uithangt: half, een beetje zelfverzonnen, terend op zijn geweldige talent, in één woord: lui.
Niemand zal ontkennen dat Robin van Persie een geweldige voetballer is. Maar wie blijft er tien jaar bij Arsenal de elegante en talentvolle voetballer uithangen die nooit wat wint? Een voetballer die graag de talentvolle en elegante voetballer uithangt en niet zo nodig van alles hoeft te winnen, omdat hij van zichzelf toch wel weet dat hij fantastisch is.
Waar het van Persie chronisch aan ontbreekt is een minderwaardigheidscomplex. Zlatan Ibrahimovic: 95 kg gefrustreerd Joegoslavisch vlees dat de wereld nog steeds elke dag wil laten zien dat hij geen piepeltje is, maar een absolute eindbaas. Van Persie hoeft zichzelf niet zo nodig te bewijzen. Misschien, als hij er zin in heeft, legt hij straks tegen Australië wel even een balletje in de rechterkruising. Kado'tje voor het volk. Was van Persie maar echt een Marokkaan geweest, was hij maar opgegroeid in een getto-wijk en elke dag door zijn vader drie keer de trap afgegooid.
Helaas: zijn vader was beeldend kunstenaar. Van Persie: 'Mijn vader deed alles voor mij. Hij gaf niet alleen zijn laatste geeltje, maar ook alle liefde en vertrouwen. Altijd.'
En bedankt, vader van Persie. Kan ik weer een nieuwe tv kopen.