Harmonie

RGB Free, by RWLinder

Als het op jaargetijden aankomt, er waarom zou het daar niet eens op aan mogen komen, geniet de herfst toch wel mijn grote voorkeur.
  De herfst laat je rustig binnen, zonder een overdreven beroep op je te doen.
  Dit in tegenstelling tot bijvoorbeeld de lente, dat aanmatigende jaargetijde dat er alleen maar op uit lijkt te zijn om je aan het werk te zetten. Alles ontpopt en ontluikt in de lente, de hele natuur spoort je aan om aan de slag te gaan zodat je recalcitrant onder je bed gaat liggen, niet van plan om ook maar enig initiatief te ontplooien.
 
  Als het de bedoeling is, dan hoeft het dus niet meer.
 
  Op de opdringerige lente volgt zijn hysterische broertje, ook wel bekend als de zomer. De zomer is een discotheek waar de muziek te hard staat, de mensen te druk zijn en iedereen veel te veel z'n best doet om het naar z'n zin te hebben.
  De winter is al wat geschikter, hoewel je van de winter natuurlijk ook rustig mag verrekken. Maar de winter doet het rustig aan en dat is al heel wat prettiger dan die aanmatigende lente en dat drukdoenerige zomertje. Van de winter mag je rustig doodvallen, de lente zet je aan het werk en de zomer is alleen maar met zichzelf bezig, daar komt het zo'n beetje op neer.
 
  Maar dan de herfst.
 
  De herfst is als een oude vriend die op je zit te wachten in een rustig café, waar een bockbiertje voor je klaarstaat en de kastelein je vriendelijk toeknikt als je de drempel overstapt.
  In de herfst laten de lanen je goedmoedig toe onder hun geel-oranje bladerdak, het is nog lekker warm zonder dat het vervelend wordt, je wordt uitgenodigd om je gedachten de vrije loop te laten in de richting die jou toevallig het beste uitkomt, je mag binnenkomen maar je mag ook weer weggaan, de wind ruist zachtjes om je hoofd en er begint zowaar tussen jou en de wereld iets te ontstaan dat je met harmonie zou kunnen omschrijven, ware het niet dat harmonie typisch zo'n aanstellerig zomerwoordje is.