Menno geeft zijn woord aan Eva Rijckers en begint eindelijk aan de toekomst.
 |
| Pexels |
‘Wat had Zeurman allemaal te zeuren?’
‘Zeurman?’
‘Hoe heet ze ook alweer. Steurman, Kleurman. Wat kon dat kind zeuren. Altijd om meer uitleg vragen. Ik had een pesthekel aan haar.’
Ik vertelde kort over de ziekte van mijn vader.
‘Het komt erop neer dat hij in zijn eigen vocht ligt te stikken.’
‘Ik had het idee dat hij je veel te veel pushte met dat tennissen.’
‘Hij had het idee dat jij een onbetrouwbaar secreet was.’
We draaiden om de gouden draak heen, in het rimpelende water van de fontein zag ik de Cooper, het vage gezicht van Eva, bibberend als in een droom.
‘Ik vind het moeilijk om hem te bezoeken. Vaak herkent hij me niet eens. Ik had een tijdje ook wat problemen. Toen zat ik nogal in mijn eigen wereldje.’
We stonden stil tussen twee zwarte taxi’s. Verderop, naast de bushalte, hingen zwaar opgemaakte meiden en jongens met bontkraagjes rond. Ze daagden elkaar uit voor de ingang van de Burger King, stootten elkaar aan, duwden elkaar weer weg. Een zwerver scharrelde om de opgeschoten jeugd heen.
‘Heb je nog over dat nichtje van Roes nagedacht?’
‘Ik denk dat ik het ga doen. Ze bevalt me wel. En ik kan het geld goed gebruiken.’
‘Ik wist dat ik op je kon rekenen.'
‘Zeurman?’
‘Hoe heet ze ook alweer. Steurman, Kleurman. Wat kon dat kind zeuren. Altijd om meer uitleg vragen. Ik had een pesthekel aan haar.’
Ik vertelde kort over de ziekte van mijn vader.
‘Het komt erop neer dat hij in zijn eigen vocht ligt te stikken.’
‘Ik had het idee dat hij je veel te veel pushte met dat tennissen.’
‘Hij had het idee dat jij een onbetrouwbaar secreet was.’
We draaiden om de gouden draak heen, in het rimpelende water van de fontein zag ik de Cooper, het vage gezicht van Eva, bibberend als in een droom.
‘Ik vind het moeilijk om hem te bezoeken. Vaak herkent hij me niet eens. Ik had een tijdje ook wat problemen. Toen zat ik nogal in mijn eigen wereldje.’
We stonden stil tussen twee zwarte taxi’s. Verderop, naast de bushalte, hingen zwaar opgemaakte meiden en jongens met bontkraagjes rond. Ze daagden elkaar uit voor de ingang van de Burger King, stootten elkaar aan, duwden elkaar weer weg. Een zwerver scharrelde om de opgeschoten jeugd heen.
‘Heb je nog over dat nichtje van Roes nagedacht?’
‘Ik denk dat ik het ga doen. Ze bevalt me wel. En ik kan het geld goed gebruiken.’
‘Ik wist dat ik op je kon rekenen.'
Ze keek tevreden naar een taxichauffeur die haar gebaarde dat ze door moest rijden.
'Je bent een helper. Daarom heb je ook die finale verloren. Je bent geen killer.'
'Ik heb die finale verloren omdat ik mijn backhand begon te slicen.'
'Darius is een killer. Hij wil zijn tegenstanders letterlijk vermoorden. Het is een wonder dat het nog nooit gebeurd is.'
Nadat ze weg was gereden slenterde ik naar de Burger King. Ik duwde de tientjes van de voetbalpot in de handen van de zwerver en liet me daarna door de roltrap naar boven brengen.
(Voorlopig) einde.