Het is altijd fijn om een hypothese bevestigd te zien. Eerder schreef ik al dat de les van 2010 is: wil je scoren als man, tuur af en toe naar je kind. Woensdagmiddag vertrokken de spelers van het Nederlands elftal naar een trainingskamp in Oostenrijk, en wat viel er op aan de beelden van onze jongens op Schiphol: er was geen voetballer zonder minstens één kind op zijn schouders. Vergeet bling-bling, vergeet tatoeages, vergeet de nieuwste snufjes op de I-phone: het kind is het nieuwe statussymbool. Of zouden die jonge mannen aan het vaderen zijn, en moesten ze toevallig ook nog op trainingskamp? Een wilde gok: geen van die gasten heeft zoveel contact met zijn kinderen, als op het moment dat hij zijn collega's onder ogen komt. Thuis mag het vrouwtje weer aan de slag, maar als de camera's draaien zitten ze ineens op de schouders van papa.
'Hoeveel heb jij er nou?' 'Dit is mijn derde.'
En eerlijk is eerlijk: de voetballers waren in dit geval ver 'ahead of the crowd'. Op het EK in 2008, toen Wouter Bos en Camiel Eurlings er nog niet over piekerden 'meer tijd aan hun kinderen te gaan besteden', liepen ze al als trotse pauwen met hun kroost over het voetbalveld. Laten we hopen dat er van de vier vrouwen van onze voorhoedespelers minstens drie zwanger zijn: het zelfvertrouwen dat dit oplevert zal ons wereldkampioen maken.