A human interest story is a feature story that discusses a person or people in an interactive and/or emotional way. It presents people and their problems, concerns, or achievements in a way that brings about interest or sympathy in the reader or viewer. (Wikipedia)
De meeste kranten hadden dit niet mogen afdrukken, maar de Telegraaf wel, want die doen in human interest, aldus die maffe Jan Dijkgraaf afgelopen vrijdag bij Pauw en Witteman. Afgezien van het feit dat het 'de meeste niet, maar zij wel' argument op zichzelf al een slecht argument is (de meeste mensen mogen niet moorden, maar Pietje wel, want die doet in moorden), lijkt human interest me in dit geval geval wel het eufemisme van de week. De meeste kranten hadden dit niet mogen afdrukken, maar de Telegraaf wel, want die doen in sensatiebelust en ranzig leedvermaak, dat was dichter in de buurt gekomen.
Tweede argument dat Dijkgraaf gebruikte was: 'eigenlijk was het de schuld van het ambassadepersoneel, die hadden dat jongetje tegen die journaliste moeten beschermen.' Oftewel: eigenlijk is het de schuld van de politie, die hadden dat oude vrouwtje tegen mijn client moeten beschermen. Geen geweldig advocaat aan verloren gegaan. Maar misschien had hij het ook wel iets te druk gehad met zijn neus in de vuilniszakken van Pechtold te duwen, om nog iets fatsoenlijks te verzinnen.
Over dat geneus in vuilniszakken zei hij trouwens:
'Ze mogen ook in mijn vuilnisbak komen kijken. Als er niks te verbergen is, is er niks aan de hand. En als er wel wat te verbergen is, dan is er wat aan de hand en mag het publiek dat weten'
Alsof er geen dingen zijn die je wilt verbergen, die niets met publiek belang te maken hebben. Jan Dijkgraaf: de wandelende drogreden.