Inspirerend

RGB Free. by SisCiel

Daan Roosegaarde schijnt een inspirerende man te zijn. Ik heb die College Tour-aflevering met hem eens teruggekeken, voornamelijk omdat er een relletje was waarbij het creatieve genie er na een kritisch filmpje vandoor ging, en ik kwam tot een conclusie die ik al eerder getrokken had: Daan Roosegaarde inspireert mij niet.
   
  'Volg je droom', is iets wat Roosegaarde veel zegt. 'Laat je niet van de wijs brengen door de nee-zeggers.' Ook blijkt hij een hekel te hebben aan oude mannen met een dikke buik en is hij van het 'ping-pongmodel' en niet van het 'bowlingmodel'. Het eerste is namelijk een 'klein balletje, vrij goedkoop. En samen maak je een verhaal.' Die 'verhalen' van Roosegaarde zijn meestal een soort installaties: bijvoorbeeld een veld vol stengels die oplichten als je in de buurt komt.

  Als ik Roosegaarde hoor praten moet ik altijd denken aan een slim vriendje waar ik vroeger ook wel eens 'installaties' mee bouwde. Met technische lego, en dan met tandwieltjes en pompjes en hefboompjes iets in elkaar knutselen wat er ontzettend interessant uitziet maar waar niemand wat aan heeft.
  Het enige verschil is dat Roosegaarde vervolgens verkondigt dat zijn installatie 'intimiteit bevraagt' of een 'zoektocht is naar identiteit in de eenentwintigste eeuw.'
  Maar dat is het volgens mij dus niet.
  Het is alleen maar technisch gefröbel van een volwassen jongetje, met quasi-diepzinnigheid erbovenop geplakt om het de schijn van kunst mee te geven.
  Kunst komt echter vanuit het hart en je hoeft maar drie seconden naar Daan Roosegaarde te kijken om te beseffen dat hij een wandelend hoofd is. Hij zou zichzelf tentoon moeten stellen:

  'Daan Roosegaarde, een innovatief kunstwerk dat bevraagt of er zinvolle communicatie mogelijk is door een als mens vermomde marketingwartaal spuiende cyborg.'

Misschien dat dat me nog wel zou inspireren.