Scherpschutter

Foto: flickr, by Infidelic

Laatst stond er een stuk in Vrij Nederland over Nederlandse satirici. Vreemd genoeg ontbrak de naam van Arnon Grunberg in het stuk. Ik waag te betwijfelen of er een Nederlandse schrijver is die ooit zo sterk mensen in één keer kon fileren als Grunberg.
  Het wapen van Grunberg is de karikatuur. De kracht van de karikatuur is dat je een mens in één keer in zijn meest belachelijke vorm ziet en, als het erg goed is, nadien ook nooit meer anders kan zien. Als een vakman die als enige weet waar het ventiel zit laat de karikaturist het personage met een goedgekozen rukje in een keer sissend leeglopen.
  Rutger Castricum was iemand waar ik al jeuk van kreeg als ik tijdens het zappen nog maar een paar zenders van hem verwijderd dreigde te raken. Totdat ik vanochtend de Volkskrant las en acuut genezen ben.

'Ach de heer Castricum. Weinig spierballen, geen hersens en lieve hamsterwangetjes. Meer hoeft u niet over hem te weten.'

Negentien woorden van Grunberg zijn genoeg om me voorgoed te genezen van mijn Castricum-allergie. Met een lange sis is de blonde ballon leeggelopen. Een klein drie-traps-raketje dat Grunberg waarschijnlijk gedachteloos opgekrabbeld heeft na met een schuin oog een keer naar de tv te hebben gekeken.
  De volgende keer dat ik Castricum iemand met zijn roze microfoon zie lastig vallen, weet ik zeker dat ik zal denken: 'hé, de hamsterwangetjes zijn weer uit hun holletje gekropen', of 'het hamstertje is vandaag weer lekker op dreef.'
  Negentien woorden hebben al mijn heerlijke ergernis in een keer doen verdampen. Snel moet ik op zoek naar een nieuwe bron van woede, voordat Grunberg die ook weer achteloos uit de lucht knalt,  de sfeerverpester.