Echt

Foto: flickr, by Jeroen Bosman

Vol verwachting zat ik gisteren in de trein: ik was een man op een shortlist. Ik was al eens een man op een longlist, de longlist van de fameuze Brakke Hond-verhalenwedstrijd, maar toen sneuvelde ik voor de selectie van de shortlist, wat toch een beetje voelt als je plaatsen voor de Europa-league. Natuurlijk, het was de shortlist van de WetFil-award, we hebben het hier niet over de Librisliteratuurprijs, maar toch, ik had tegen de vrouw naast me kunnen zeggen: 'ik hoop dat de trein geen vertraging heeft, ik moet op tijd zijn voor een uitreiking.' Als de vrouw haar mond had gehouden had ik er aan toe kunnen voegen: 'ik sta namelijk op een shortlist', om hierna afwezig door het raam naar buiten te gaan staren.

Maar om een lang verhaal kort te maken: ik won het ding natuurlijk niet. Wel mocht ik het podium op, waarna alle vijf de columns besproken werden en de winnaar bekend werd gemaakt. Bij mijn column vielen de woorden 'angst' en 'intelligentie', als het wel de Librisliteratuurprijs was geweest had hier zomaar de naam W.F Hermans op kunnen volgen, maar dat gebeurde dus niet.
  Overigens ben ik nu dat boekje van  Bernard Dewulf aan het lezen, waarmee hij hem vorig jaar won, en daar val je ook niet echt van van je stoel. De Volkskrant sprak al van 'onverdraaglijke truttigheid en ijdelheid' en daar kan ik me eigenlijk alleen maar bij aansluiten: na twintig pagina's voelde ik al de onweerstaanbare behoefte om één van die kinderen van Dewulf op een onbewaakt moment even een flinke klets water in het gezicht te gooien, maar dat is weer een ander verhaal en kan natuurlijk ook aan mij liggen.

Mocht je onverhoopt geinteresseerd zijn in de nu al historische beelden van de uitreiking van de WetFil Award 2011, dan kun je op dit filmpje doorspoelen naar 1 uur en 48 minuten. Je kan het natuurlijk ook even gebruiken als reality-check: bestaat die WetFil -award eigenlijk wel echt??