donderdag 31 maart 2011

Een middagje in Den Bosch

Foto: flickr, by strafefox
Je kan tegenwoordig geen tomaat kopen zonder dat je naderhand een enquete-formulier in moet vullen (was het wat u ervan verwachtte??), dus bij deze een middagje Den Bosch aan de hand van wat rapportcijfertjes.

We begonnen bij dat nieuwe Douwe Egberts café op de hoek van de Visstraat (tegenover de Kees Kroket, voor intimi) en dat was meteen een toppertje. Leuke tent met een heuse lounge-hoek, als je aan je tafeltje naar buiten kijkt waan je je haast in een echte stad. De appeltaart smaakte zowaar naar appeltaart, een grote verrassing aangezien je de restaurants de kost zou moeten geven waar je een ijskoude appeltaart voorgezet krijgt waar geen kraak of smaak aanzit. Ik had een gewone koffie (het moet niet te gek worden), maar daar was niets mis mee en mijn vriendin scheen erg tevreden met haar blossem-thee. Een vriendelijke bediening leidt tot het eerste rapportcijfer van niet minder dan een 8!

Hierna begon een zoektocht langs verschillende winkels naar een kledingstuk dat waarschijnlijk ooit bestaan heeft, maar wat zich rond deze tijd zeer waarschijnlijk niet in Den Bosch ophoudt. Ik moet eerlijk bekennen dat ik deze zoektocht in stijgende gradaties van geestelijke onthechting heb meegekregen, maar ik was toch nog net genoeg aanwezig om de klantvriendelijkheid van verschillende winkels te kunnen observeren.

Ten eerste was er de H&M, het meisje dat we aanspraken droeg op dat moment een stapel van toch zeker vijftien kledingstukken, wat haar er echter niet van weerhield de halve winkel rond te struinen op zoek naar ons begeerde goed. Nadat het niet gevonden was slaagde ik er nog bijna in om haar vlak voor de roltrap te laten struikelen, maar zelfs dit kon haar goede humeur niet verpesten en levert de H&M een 9 op voor klantvriendelijkheid!

Vervolgens de V&D. Het klantvriendelijkheidspeil werd in deze zaak meteen twee graadjes minder, maar zakte niet door de ondergrens en ik houd het daarom op een degelijke 7.

Hierna kwam de Cool Cat, die zo vriendelijk waren om ons onmiddelijk naar de buren te sturen, waar ze het waarschijnlijk wel hadden. Een 9 voor klantvriendelijkheid en een 4 voor bedrijfskunde, zullen we maar zeggen.

Die buren, dat was de Only, en daar stond de muziek zo hard dat je letterlijk tegen elkaar moest schreeuwen om je verstaanbaar te maken. Ik weet niet of de manager daar serieuze gehoorsproblemen heeft, maar als ik mijn oren wil verpesten ga ik wel naar de Willem II en de Only scoort dan ook een 5.

Blijft over de Hema, en dat is volgens mij al heel zijn leven een 7, dus daar ga ik verder niet interessant over lopen doen, ze doen wat ze doen en dat doen ze goed, de Berry van Aerle van de winkelketens om het zo maar te noemen.

Na deze vrij vruchteloze poging om een kledingstuk te vinden, moest ik mezelf weer een beetje focussen: er moest een nieuwe bril worden aangeschaft. Ik hou wel van een beetje tempo in het winkelen en dat trof, de man die ons hielp bij Hans Anders was de Marc Overmans van het winkelpersoneel, om maar eens een voetbalvergelijking uit de kast te halen.

Hij was al aangesneld met een nieuw exemplaar als ik de vorige nog niet eens op mijn neus had gezet, maar dat kon natuurlijk ook een 'is hij nou zo snel of ben ik nou zo sloom-situatie' zijn, om het gedachtengoed van Louis van Gaal maar eens verkeerd te citeren. In ieder geval was de service prima in orde, en ik geef Hans Anders dan ook een keurige 8.

Al met al een enerverend middagje Den Bosch, waarbij de alombekende Bossche huferigheid volgens deze ge-enqueteerde reuze mee leek te vallen!