Kijken

Foto: flickr, by netzanette

Aaf Brandt Corstius vond het maar niets. Veel te ingewikkeld, en geen ontploffingen of mooie vrouwen, zoals bij James Bond. Nu heb ik al enige tijd het vermoeden dat die Corstius ernstig aan blikvernauwing begint te lijden, of misschien was ze vroeger minder goed dan ik me herinner.
  Er is een grens aan hoe lang je over je zoontje, iets dat je in een blad hebt gelezen, of iets dat je op de televisie hebt gezien, kunt ouwehoeren.
  De ironische ondertoon houdt je nog wel even overeind, maar als je maar lang genoeg doorgaat, wordt je toch gewoon iemand die over iets dat ze in de Viva gelezen heeft zit te zeuren.

  De film Tinker Tailor Soldier Spy is niet altijd makkelijk, dat is waar. Af en toe wordt 'gedragen' gewoon sloom, en om de kijker bij de les te houden moet je het niet al te ingewikkeld maken. Aan de andere kant vallen er heel wat puzzetjes op te lossen, als je je hersens een beetje laat kraken, en zitten er scenes in waar je de hele James Bond serie tevergeefs op na kan plozen.
  Zo speelt Mark Strong een fantastische rol als Jim Prideaux, een voormalig Brits geheim agent die na een mislukte missie en gemarteld te zijn in een camper woont en Frans geeft aan basisschoolleerlingen. Als hij tijdens zijn eerste les zijn naam op het bord schrijft, vliegt er een uil uit de schoorsteen het klaslokaal binnen. Alle leerlingen duiken schreeuwend weg, Prideaux pakt zonder een spier te vertrekken een honkbalknuppel en ramt het dier tegen de grond.
  Alle kinderen heffen verschrikt het hoofd af, behalve een jongetje met een brilletje dat stoicijns toe blijft kijken.
  Als Prideaux later aan het jochie vraagt waar hij goed in is, en het ventje antwoord 'niets', zegt hij:
  'You're a good watcher. Us loners always are.'
Het is een fijne samenvatting van het werk van de geheim agenten: goed kijken, waarom zweet die ober, waarom huilt dat kind niet, waarom kijkt die man niet naar wat er aan de hand is?
  Tinker Tailor Soldier Spy is een mooie film over de eenzaamheid, de vreugde en het verdriet van de echte James Bonds. Maar je moet er als publiek wel een beetje je best voor doen: goed kijken, dan zie je meer. En niet ondertussen met een schuin oog in de Viva bladeren.