Foto: flickr, by maoi |
'De raad van bestuur las jullie artikel en was niet zo blij met de profielschets die daar uitkwam. De universiteit van Apeldoorn presenteert zich graag als maatschappelijk betrokken, mijn opmerkingen over vrouwen en mietjes schenen daar uit de pas mee te lopen. Graag neem ik jullie een dagje op sleeptouw om jullie mijn andere gezicht te laten zien.'
Onderkaak presenteert zich inderdaad uiterst correct, hoewel in zijn zwarte Saab zijn oude gezicht alweer tevoorschijn komt:
'Hoer!', roept Onderkaak, als een vrouw met kinderwagen niet snel genoeg oversteekt. Vervolgens somt hij de mensen op die volgens hem niet kunnen rijden:
'Vrouwen, bejaarden, allochtonen, jonge ventjes, Turken, Marokkanen, homo's.' In zijn woede lijkt Onderkaak de profielschets van de vorige keer alweer vergeten te zijn. Mijn vrouwelijke collega kijkt chagrijnig uit het raam.
'Misschien kan je ze onder de scanner leggen', mompelt ze als Onderkaak eindelijk uitgeraasd is, 'dan kan je zien wat er aan ze scheelt.'
Het sarcasme lijkt Onderkaak te ontgaan, verheugd kijkt hij in zijn achteruitkijkspiegeltje: 'dat is helemaal geen gek idee.'
Aangekomen bij het Broca-instituut scheurt Onderkaak het grind op en parkeert zijn auto recht voor de ingang.
'Ik ben aankomend professor', verklaart hij als we uitstappen, 'ik mag mijn auto zetten waar ik wil.'
Tijdens onze gang door het instituut zien we links en rechts mensen wegschieten op het moment dat ze Onderkaak ontwaren, iets wat de aankomend professor zelf lijkt te ontgaan.
'Ik ben zeer geliefd', verklaart Onderkaak terwijl hij zich ongegeneerd uitkleedt en zijn witte labjas aantrekt, 'ik ben de toekomstig leider van dit instituut.'
(to be continued..)