Zonnebril

Foto: flickr, by jonklinger

Het was kwart voor negen en de bus schepte bijna een scooter. Achter me praatten twee mannen een beetje lacherig over een collega die er een tijdje 'uit was geweest.'
  Hij was weer terug, maar hij had geen kamer meer.
  'Welke verdieping zit je dan', informeerde de ene man quasi-behulpzaam door de telefoon. 'De derde? Henk en ik komen er zo aan, komt wel goed man.'
  Nadat hij opgehangen had praatten de twee mannen over Harry, die het moeilijk had. De voldaanheid over het feit dat ze het zelf niet moeilijk hadden kon je met handen vol uit de lucht scheppen.
  De bus stopte bij Kanaleneiland, mensen stapten uit. Een brede man met een zonnebril wilde voor de bus langs meteen de weg oversteken, de buschauffeur reed hem bijna aan. De man sprong opzij een riep iets tegen de chauffeur. Die draaide zijn raampje naar beneden en riep iets over een oversteekplaats. De twee rode rondjes van het stoplicht voor de bus bleven op rood, de bus bleef staan en de zonnebril bleef schreeuwen. De chauffeur negeerde hem, de zonnebril liep naar de bus en begon op het raam te timmeren. De chauffeur draaide het raampje weer naar beneden, één van de mannen achter me riep 'twintig euro op de chauffeur.'
  De brede man liep een paar meter weg, draaide zich nog één keer om en stak zijn middelvinger op.
   'Oeoeoe', riep de man achter me, 'een middelvinger, nou nou.' Het zag er inderdaad een beetje knullig uit, zo'n brede vent met een zonnebril en dan zo'n lullig vingertje. De bus lachte, de chauffeur had gewonnen. De man achter me zei tegen zijn vriend dat de chauffeur bij het station ook al bijna een scooter had geschept.
  'Scooter', begon hij door de bus te schreeuwen, 'pas op, een fietser.'
  De bus lachte weer en de chauffeur keek zenuwachtig in zijn grote achteruitkijkspiegel. Tegenover me zat een meisje met blond haar in het zonlicht haar slaperige boterhammen te eten, het geheel leek compleet langs haar heen te gaan. De halte kwam en ik stapte uit, negen uur, de dag moest nog beginnen.